Giriş Bu anket çalışması onkoloji alanında hasta ve hasta yakınlarının beklenti ve ihtiyaçlarını anlamak, güncel verilerin oluşturulması ve yeni çalışmaları planlamaya yönelik hazırlanmıştır.

Materyal ve Metod Ocak-Şubat 2022 döneminde Survey Monkey aracılığıyla çevrimiçi, 1188 hasta-hasta yakını katılımı ile 37 soruluk anket, 4 bölümden oluşmaktadır; sosyal özellikler, hastalık öyküleri, gelecek beklentileri ve sağlık algısı.

Bulgular Katılımcıların demografik ve sosyal özellikleri Tablo 1`de özetlenmiştir. Sıklık sırasına göre meme (%53,2), GIS (%8,6), jinekolojik (%8,1), lösemi-lenfoma (%7,1) en sık görülen kanserler iken prostat (%0,8) en az görülen kanserdi. Katılımcıların %52,7`sinde tanıdan sonra 2 yıldan fazla zaman geçtiği belirlenirken, %65,8`sinde (n=782) tanıdan sonra 1 aydan kısa sürede tedaviye başlanmıştır. Kanser tedavisinde kamu hastanelerinden (%57,2) sonra özel hastanelerde (%37,6) tercih edilmektedir. KETEM`lerde kanser taramalarından haberdar olma durumu %64,1 ve kullanma ise %17,5 olarak saptanmıştır. Kanser hastaları ile yakınlarının %27`si tedavi süreçlerinde sorun yaşamaz iken, diyetisyen ve psikolog gibi uzman eksikliği (%41,3), tedaviye erişimde maddi engeller (%24,7) ve hasta hekim iletişiminde zorlukların (%20,5) yaşandığı izlendi. Araştırmaya katılanların %65,7`si ilaca erişimde sorun yaşamadıklarını belirtmiştir. Yaşanan sorunlar ise; eczanelerde ilacın yaygın olmaması (%13,7), ülkede ilacın bulunamaması (%11,4) ve ilacın kamu/özel sigorta tarafından karşılanmamasıdır (%11,1). Dünyada yeni uygulanmaya başlayan tedaviler hakkında bilgi sahibi olmayı isteme %86,7, bu tedavileri kullanma isteği ise %76,8 olarak saptanmıştır. Kanser tedavi sürecinde klinik çalışmayı çoğunluğun bilmediği (%67,6) ve bilgilendirilmediği (%74,8) görülmektedir. Klinik çalışma önerilme oranı %11,5, klinik çalışmaya katılmayı isteme durumu ise %54,5 olarak saptanmıştır. Tedavi sürecinde ya da sonrasında hastaların %61,1`inde psikolojik sorunlar yaşandığı belirlenmiştir. Ücretsiz grup terapi ya da bireysel psikolojik destek almayı isteme oranının %89,2, diyetisyenden ücretsiz beslenme desteği isteme oranı ise %93,5 olarak görülmüştür. Hasta ve yakınlarının hasta derneği ile iletişime çoğunlukla (%74,2) geçmediği görülmektedir. Tedavi alınan hastaneye ulaşım hizmetini isteme durumunun yüksek olduğu (%90,6) görülmektedir.

Sonuç Çalışmamızda tedavi sürecinde en çok eksikliği hissedilen konuların psikolojik ve diyetisyen desteğinin olduğu görülmüştür.