Amaç.. t-MDS, t-MPN ve tedavi-ilişkili akut myeloid lösemiyi (t-AML) içeren tedavi-ilişkili myeloid neoplaziler (t-MN), kemoterapi (KT) ve radyoterapi (RT)`nin geç komplikasyonlarındandır. Bu çalışmada, merkezimizde takip ve tedavi ettiğimiz hastalarda t-MDS ile t-MPN gelişim sıklıklarını ve t-MDS ile t-MPN gelişen hastaların klinik özelliklerini belirlemeyi amaçladık.

Yöntem.. Son 20 yılda Tıbbi Onkoloji poliklinik ve kliniklerimizde solid tümör (tm) nedeniyle takip ve tedavi edilen hastalarımızdan Hematoloji konsültasyonu istenen 210 hastanın kayıtları, hastane bilgi yönetim sistemi üzerinden retrospektif olarak incelendi. t-MDS ile t-MPN gelişen hastalar ve bu hastaların klinik özellikleri belirlendi.

Bulgular.. 6 hastada t-MDS ve 6 hastada da t-MPN geliştiği saptandı. Hastaların 7'sinde RT öyküsü mevcuttu. Tüm hastalar, primer tümörleri için sistemik tedavi almıştı. t-MDS gelişen hastaların 4`ünün pansitopeni, 1`inin trombositopeni ve 1`inin de anemi nedeniyle ileri tetkik edildiği görüldü. t-MDS tanısı aldıkları tarihte, hastaların 3`ünün primer tümörü tam remisyondayken diğer 3`ünde aktif kanser mevcuttu. t-MDS gelişen hastaların 1`i halen hayatta iken 1 hasta AML`ye trasformasyon nedeniyle, diğer 4 hasta da t-MDS ilişkili nedenlerle kaybedildi. t-MDS gelişimi sonrası ortanca sağkalım 21,5 aydı. t-MPN gelişen 6 hastanın tümünün primer tümörü, t-MPN tanısı aldıkları sırada tam remisyondaydı. Trombositoz nedeniyle değerlendirilen 2 hastada esansiyel trombositoz (ET); pansitopeni ile değerlendirilen 1 hastada ve lökositoz ile anemi nedeniyle araştırılan 1 hastada primer miyelofibrozis (MF); lökositoz ile değerlendirilen 1 hastada ve eritrositoz, lökositoz ve trombositoz ile araştırılan 1 hastada da kronik myeloid lösemi (KML) saptandı. t-MPN gelişen hastaların 3`ü halen hayatta iken KML`li 1 hasta mide kanseri nüksüne bağlı kaybedildi. MF`li 2 hasta da primer tümörleri tam remisyonda iken t-MPN`ye bağlı kaybedildi. t-MPN gelişimi sonrası ortanca sağkalım; ET, MF ve KML için sırasıyla 77,5; 12,5 ve 25 aydı. t-MDS ve t- MPN gelişen hastaların özellikleri Tablo-1`de sunulmuştur.

Sonuç.. Onkologlar, t-MN`nin farkında olmalıdır. Hastaların tam kan sayımındaki anormallikler dikkatli bir şekilde değerlendirilmeli ve t-MN yönetiminde hematologlar ile işbirliği içinde olunmalıdır.