Amaç: Çalışmanın amacı, kanser tanısı almış kişilerin yaşamış oldukları süreçlerden dolayı gelişen ruhsal sorunlarının, hastalık algılarının günlük kaygı düzeyi arasındaki ilişkiyi belirlemektir. Cinsiyet, meslek, eğitim durumu, gelir getirici bir işte çalışma durumu, evde kimlerle yaşandığı, annenin hayatta olma durumu, babanın hayatta olma durumu, anne-baba birliktelik durumu, kardeş sayısı, daha önce sağlık problemi yaşama durumu ve bağımlılık yapıcı madde kullanma durumuna göre hastaların medikal tedavi süreçlerindeki oluşturduğu hastalık algılarının, gündelik yaşamları üzerindeki hissettikleri kaygı düzeyi arasında anlamlı bir farklılaşma olup olmadığını belirlemek, edinilen bulgular çerçevesinde önerilerde bulunmak amaçlanmıştır.

Gereç-Yöntem: Kanser tanısı almış hastaların tedavi süreçlerindeki hastalık algılarının, hastanın günlük yaşamındaki kaygısına etkisinin değerlendirilmesi üzerine yapılan bu çalışmada ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Çalışmada veri toplama aracı olarak; araştırmacı tarafından oluşturulan kanser tanısı almış hastaları tanıma, sosyo-demografik özelliklerinin öğrenilmesi amacıyla Kişisel Bilgi Formu, tedavi süreçlerindeki kaygılarını ölçmek amacıyla DurumlukSüreklik Anksiyete Ölçeği (STAI FORM TX-I,STAI FORM TX-II) ve tanı aldıkları hastalıkları ile ilgili oluşturdukları algılarını ölçmek amacıyla Hastalık Algısı Ölçeği (HAÖ) kullanılmıştır.

Bulgular: Araştırmaya 250 kişi katılmıştır. Katılımcılardan 178 kişi kadın, 72 kişi erkektir. `Kimlik` boyutu ile `Psikolojik Atıflar, Risk Etkenleri ve Bağışıklık` boyutları arasında pozitif yönde; `Hastalığı Anlayabilme` arasında negatif yönde korelasyon vardır. `Kişisel Kontrol` boyutu ile `Tedavi Kontrolü, Hastalığı Anlayabilme, Süre (Döngüsel) ve Psikolojik Atıflar` boyutları arasında pozitif yönde korelasyon vardır. `Duygusal Temsiller` boyutu ile `Psikolojik Atıflar` boyutu arasında negatif yönde korelasyon vardır.

Sonuç: Kaygı, kanserin tanı ve tedavisinde gelişebilen ve hastadaki ilerleyişi gözden kaçırıldığında tedavisiz kalan bir durumdur. Kanser tanı ve tedavisinde kaygı durumu depresyona oranla daha az çalışılmışsa da hastalarda fiziksel olarak görülme sıklığı giderek artmıştır. Yaptığımız çalışma sonuçlarının bulguları doğrultusunda da kanser hasta taraşından, fiziksel güç, rol değişimleri, çevresinden beklentileri ve geleceğe ilişkin kayıplar olarak algılandığında hastaların kaygılı davranışlarının oranları anlamlı düzeyde yükselmiştir.