Amaç: Renal kanser solid tümörlerin % 3.8`ini oluşturmaktadır. Son yıllarda hedefe yönelik tedavi ve immünoterapiler ile hastaların sağkalımında uzama sağlanmıştır. Günümüzde IFN-α ve IL-2 tarihsel öneme sahip tedaviler olarak kalmış olmasına rağmen nadir olgularda fayda sağlanabilir. Bu fayda sağlayabilecek grubu saptamaya yönelik prediktif belirteçler araştırma konusu olmalıdır.

Olgu: 62 yaşında erkek hasta, Ocak 2012 de sol radikal nefrektomi ve sürrenalektomi yapılmıştır.

Patoloji:RCC, şeffaf hücreli tip, Furhman Grade IV/IV. LVİ vardır, PNİ yoktur. Pelvis lokalizasyonunda renal ven içinde tümör trombüsü mevcut olup, renal ven cerrahi uçta tümör mevcut değildir. Üreter cerrahi uçtan alınan kesitlerde tümör mevcut değildir. Kitleyi sürrenal doku ile örnekleyen kesitlerde, tümör sürrenal glanda infiltre görünümdedir. T2aN0M0; evre II hastalıkla operasyon sonrası tedavisiz takip edilmiştir. Haziran 2012 de çekilen PET de solda nefrektomi yapılan alanda lokal nüks ve multiple kemik metastazı ortaya çıkmıştır. Hastaya zoledronik asit ve IFN tedavisi 9 mü; haftada 3 gün olacak şekilde başlanmıştır. Eylül 2012 de çekilen PET de parsiyel metabolik yanıt elde edilmiş, bu nedenle de IFN ve zometa tedavisine devam edilmiştir. Nisan 2013 de halsizlik ve yoğun kas eklem ağrısı olunca IFN tedavisi 6 MÜ ye düşülmüştür. Kontrol PET lerinde stabil hastalık ile takip edilen hasta, Temmuz 2015 de 4 MÜ IFN u tolere edemeyince 4,5 MÜ ye, Mart 2016`da da 3 MÜ ye düşülmüştür. Aralık 2016 da çekilen PET de 6. kostada minimal metabolik yanıt saptanınca Ocak 2017 de IFN kesilmiş ve hasta zoledronik asit ile takibe alınmıştır. Hasta halen 3 ayda bir aldığı zoledronik asit ile tam yanıtlı olarak takip edilmektedir.

Sonuç: IFN-α ve IL-2 ile belirgin tümör regresyonu çok az bir hasta popülasyonunda mümkün olabilmektedir. Bu tedavilerin hangi hastalarda etkili olduğuna dair prediktif ve genetik analizlere ihtiyaç vardır.