Amaç
İmmün kontrol noktası inhibitörleri (İCİ'ler), malign melanomun tedavi paradigmasını değiştirmiştir; ancak, sıklıkla immün ilişkili advers olaylar (irAE'ler) ile ilişkilidir. Son yıllarda genetik faktörlerin, özellikle interlökin-7 (IL-7) geni varyasyonlarının, bu toksisitelerin gelişiminde rol oynayabileceği öne sürülmektedir.Bu çalışmada, IL-7 genindeki rs16906115 polimorfizminin irAE gelişim riski ile ilişkisini değerlendirmek ve lenfosit stabilite indeksinin (LSI) irAE'leri öngörmedeki potansiyel rolünü araştırmak amaçlanmıştır.

Yöntem
Bu retrospektif, tek merkezli çalışmada, anti-programlanmış hücre ölümü proteini-1 (anti-PD-1) ± sitotoksik T-lenfosit ilişkili antijen-4 (CTLA-4) tedavisi alan 96 malign melanom hastası değerlendirildi. Hastaların rs16906115 polimorfizmi açısından genotiplemesi yapıldı ve irAE gelişim riskleri lojistik regresyon analizi ile değerlendirildi. Ayrıca, başlangıç lenfosit sayısı ve LSI'nin irAE gelişimi ile ilişkisi incelendi.

Bulgular
Genotipleme analizinde rs16906115 için minör alel frekansı %8,3 olarak saptandı. Minör alel taşıyıcılarının referans alel taşıyanlara kıyasla tüm derecelerde irAE gelişme açısından anlamlı derecede daha yüksek risk taşıdığı belirlendi (düzeltilmiş odds oranı [OR] 3,93, %95 güven aralığı [GA] 1,13–13,64; p = 0,031). Alt grup analizlerinde endokrin, kutanöz olmayan, multiple, düşük dereceli ve erken başlangıçlı (<3 ay) irAE'lerde riskin belirgin olarak arttığı gözlendi. Başlangıç lenfosit sayısı ve LSI, genel olarak irAE gelişimi ile ilişkili bulunmazken, yüksek LSI düzeyinin erken (<3 ay) steroid gerektiren irAE gelişiminde anlamlı bir risk faktörü olduğu tespit edildi (düzeltilmiş OR 3,79, %95 GA 1,14–12,61; p = 0,030).

Sonuç
Bu çalışma, rs16906115 minör alel taşıyıcılığının irAE gelişim riskini artırabileceğini gösteren önceki Avrupa verilerini desteklemektedir. Ayrıca, LSI`nin erken dönemde steroid gerektiren irAE'leri öngörmede potansiyel bir biyobelirteç olabileceği belirlenmiştir. Bulguların doğrulanması ve IL-7 rs16906115 testinin klinik kullanımdaki potansiyel rolünün netleştirilmesi için farklı popülasyonlarda prospektif çok merkezli çalışmalara ihtiyaç vardır.