Amaç: Bu çalışmada diyabetik nöropati ile serum ürik asit düzeyi arasındaki ilişkiye dair literatür bilgilerine dayanarak tanı anında ölçülen serum ürik düzeyi ile oksaliplatin ilişkili periferik nöropati arasındaki ilişkiyi belirlemeyi amaçladık.

Gereç-Yöntem: Çalışmada 6 ay boyunca adjuvan mFOLFOX6 rejimini doz azaltımı olmadan tamamladıktan sonra takiplerinde klinik olarak derece 1-2 nöropati olduğu düşünülen 166 kolon adenokarsinomlu hasta, periferik nöropatisi olan ve olmayanlar olarak gruplandırıldı. Elektromiyografi sonuçlarına göre. Demografik, klinik, laboratuvar ve tedaviye ilişkin özelliklerin yanı sıra tanı anındaki serum ürik asit düzeyleri çalışma değişkenleri olarak belirlendi ve gruplar karşılaştırıldı. Periferik nöropati varlığına göre serum ürik asit düzeyi için ROC eğrisi çizildi, kesim noktası belirlendi ve periferik nöropatiyi etkileyebilecek bağımsız risk faktörlerini belirlemek için çok değişkenli lojistik (ikili) regresyon analizi de uygulandı. P değeri 0,05'in altında ise istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi.

Bulgular: Hastaların %29'unda (n=48) elektromiyografi ile kanıtlanmış periferik nöropati olduğu saptandı. Periferik nöropatili hastaların çoğunluğunun kadın, 65 yaş altı, vücut kitle indeksi düşük, vücut yüzey alanı yüksek ve sigara içen kişiler olduğu belirlendi. Tüm hastaların serum ürik asit düzeyi 3,7 mg/dl (Aralık: 1,9-7,4) olarak bulunurken, periferik nöropatisi olan hastalarda nöropatisi olmayanlara göre anlamlı derecede yüksekti (p=0,0012). Serum ürik asit düzeyi için optimal kesme değeri 4,79 mg/dL (AUC 0,922 (%95 CI 0,883-0,969; p=0,000) olarak belirlendi. Oksaliplatin ilişkili periferik nöropati tanısı için duyarlılık %83,3, özgüllük ise %18,6 olarak saptandı. Çok değişkenli analizde kadın cinsiyet, sigara içme, yüksek vücut yüzey alanı, kemoterapiye bağlı mukozit ve yüksek serum ürik asit düzeyinin bağımsız belirleyiciler olduğu belirlendi.

Sonuç: Çalışmanın kısıtlılıklarına rağmen serum ürik asit düzeyi yüksek olan hastalarda okzaliplatine bağlı periferik nöropati gelişme olasılığının yüksek olabileceği ancak bu çalışmanın prospektif olarak ve çok sayıda hastada tekrarlanabileceği sonucuna varıldı.