Amaç: Meme kanseri tedavisinde kullanılan ilaçlardan pertuzumab'ın sistemik yan etkisinden kaçınmak ve kanser dokusunda ilaç konsantrasyonunu arttırmak amaçlandı. Bu nedenle ilaç dağıtım sistemi olan demir oksit nanopartikülleri içeren makroporlu süngerler kullanıldı.

Gereç-Yöntem: Makroporlu süngerler nanoteknoloji pirinç nişastasından üretildi. Süngerlerde sitotoksisite testi yapıldıktan sonra demiroksit nanopartikülleri (F3O4) süngere emdirildi. Sonrasında pertuzumab etken maddesi demiroksit emdirilmiş süngere emdirildi. MCF-7 meme kanseri hücre kültüründe ilaç emdirilmiş süngerden ilaç salınımı ve sitotoksisite ölçümü MTT analizi ile yapıldı. MCF hücre kültüründe sünger (S), sünger + demiroksit (S+Fe), sünger + demiroksit + pertuzumab (S + Fe + P) üç grup halinde hücre canlılığı açısından karşılaştırıldı.

Bulgular: MCF-7 hücre kültüründe tek başına pertuzumab uygulandığında sitotoksisite gözlenmedi. Fakat demiroksit içeren süngere emdirilmiş pertuzumab MCF-7 kültürüne sitotoksik bulundu. S, S + Fe, S + Fe + P grupları karşılaştırıldığında hücre canlılığı en az olan grup `S + Fe + P` grubu olarak bulundu. MCF-7 için IC50 değerleri, `S` dozu 59,09 μM/ml, `S-Fe` 23,81 μM/ml ve `S-Fe-P` 20,94 μM/ml idi.

Sonuç: MCF-7 insan büyüme reseptörü-2 (her-2) negatif bir tümör ve tek başına pertuzumab uygulandığında etkisiz olmasına rağmen demiroksit içeren süngerden salındığında MCF-7 hücre kültürnde sitotoksik etki gösterebilmektedir. Bu çalışma bize meme kanserinde pertuzumab'ın uygulanış yolu ve yöntemi değiştirilerek etkinliğinin arttırılabilineceği fikrini vermiştir.