Türk Tıbbi Onkoloji Kongresi

Türk Tıbbi Onkoloji Kongresi

TTOD 2022
Sunum No: P-177
Baş Boyun

Postoperatif radyoterapi alan parotis bezi kanseri tanılı hastalarda tedavi öncesi yüksek nötrofil-lenfosit oranı radyoterapi sonrası artmış trismus insidansı ile ilişkilidir

Efsun Somay1, Büşra Yılmaz2, Ahmet Küçük3, Berrin Pehlivan4, Uğur Selek5, Erkan Topkan6

1 Ağız, Diş Çene Hastalıkları ve Cerrahisi AD, Başkent Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ankara, Türkiye
2 Ağız, Diş ve Çene Radyolojisi AD, Başkent Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ankara,Türkiye
3 Radyasyon Onkoloji Kliniği, Şehir Hastanesi, Mersin, Türkiye
4 Radyasyon Onkoloji AD, Bahçeşehir Üniversitesi Tıp Fakültesi, İstanbul, Türkiye
5 Radyasyon Onkoloji AD, Koç Üniversitesi Tıp Fakültesi, İstanbul, Türkiye;Radyasyon Onkoloji AD,Teksas Üniversitesi, MD Anderson Kanser Merkezi, Houston, Teksas, ABD
6 Radyasyon Onkoloji AD, Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi, Adana, Türkiye

Görüntüleme: 123
 - 
İndirme : 63

Amaç: Parotis kanseri (PK) tanılı hastalarda radyoterapiye (RT) bağlı trismus (RTBT) gelişim sıklığı ile tedavi öncesi sistemik inflamasyon düzeyi arasındaki olası ilişki henüz açıklığa kavuşturulamamıştır. Güncel çalışmamızda bu hasta grubunda postoperatif RT sonrası RTBT insidansı ile RT öncesi nötrofil-lenfosit oranı (NLO) arasındaki olası ilişkinin varlığı araştırılmıştır

Gereç-Yöntem: Ocak 2012 ile Aralık 2021 tarihleri arasında kliniğimizde RT öncesi oral muayene ve tedavileri yapılan PK hastalarına ait veriler retrospektif olarak incelenmiştir. RT öncesi ve sonrası maksimum ağız açıklığı (MMA) ölçümleri ve tedavinin ilk gününe ait tam kan sayımı mevcut olan hastalar çalışmamıza dahil edilmiştir. RTBT spontan ağız açıklığının <=35 mm olması durumu olarak tanımlanmıştır. RTBT ile ilişkili olabilecek ideal NLO eşik değerinin varlığı ROC eğrisi analizi yöntemi kullanılarak araştırılmıştır. RTBT ile diğer değişkenler arasındaki ilişki Spearman korelasyon analizi yöntemiyle belirlenmiştir.

Bulgular: Çalışmamıza 51 hasta dahil edilmiştir. Tüm grupta RTBT gelişme sıklığı %15,7 (N=8) olarak bulunmuştur. ROC eğrisi analizinde RTBT prevelansı ile anlamlı ilişki gösteren ideal NLO eşik değeri 2,7 (AUC: %82; Sensitivite: %75; Spesifisite: %74,4) olarak belirlenmiştir. Bu eşik değere göre hastalar Grup 1: NLO<=2,7 (N=34) ve NLO>2,7 (N=17) olmak üzere iki gruba ayrılmıştır. Karşılaştırmalı analizlerde NLO>2,7 grupta RTBT sıklığının NLO<=2,7 gruba göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek olduğu tespit edilmiştir (%35,2 vs. %5,8; rs:0.79 P<0.001). Tek değişkenli analizlerde NLO>2,7`nin yanı sıra ortalama temporomandibular eklem dozunun (TMJdoz) >51.0 Gy (%36,8 vs. %3,1; rs: 0.81; P=0.003) olması durumunun da artmış RTBT ile ilişkili olduğu bulunmuştur. Çok değişkenli analiz sonuçları bu iki faktörün artmış RTBT görülme sıklığı ile olan ilişkisinin birbirinden bağımsız olduğunu göstermiştir (P<0.05 her bir faktör için).

Sonuç: Bildiğimiz kadarıyla PK tanılı hastalarda bir ilki temsil eden çalışmamızın sonuçları RT öncesi yüksek NLO seviyelerinin artmış RTBT sıklığı ile ilişkili güçlü ve bağımsız bir faktör olduğunu göstermiştir


Anahtar Kelimeler : nötrofil-lenfosit oranı, parotis kanserleri, postoperatif radyoterapi, trismus