Giriş: Yumuşak doku sarkomlarının %40'ı 65 yaş üstü hastalarda görülmektedir. Geriatrik hastaların kırılgan olmaları, eşlik eden hastalıkların yaygın olması ve yaşla birlikte kemoterapi toleransının azalması nedeniyle geriatrik hastalarda kanser tedavisi zorlaşmaktadır. Çalışmamızda yumuşak doku sarkomu nedeniyle İstanbul Üniversitesi Onkoloji Enstitüsü'nde tedavi edilen geriatrik hastaları inceledik.

Bulgular: 80 hasta çalışmaya dahil edildi. Medyan takip süresi 78 ay (65.1-90.8) idi. Hastaların medyan yaşı 69 idi. (65-88). 39 hastanın komorbid hastalığı mevcuttur. Hastalığın lokalizasyonu; 26 hastada alt ekstremite, 18 hastada karın içi, 16 hastada üst ekstremite. Histolojik alt gruplar; 38 hasta fusiform hücreli sarkom (alt tiplendirme yapılmamış), 17 hasta liposarkom, 7 hasta miksofibrosarkom. Hastalığın evreleri; 31 hasta Evre 1A, 8 hasta Evre 2, 32 hasta Evre 3, 9 hasta Evre 4. 69 hasta opere olurken, 11 hasta opere olmamıştır. Cerrahi sınır 14 hastada pozitif, 29 hastada negatiftir. 65 ve 74 yaşları arasında teşhis edilen hastaların medyan genel sağkalımı 70 aydı, 75 yaşında ve daha büyük yaşta teşhis edilen hastalar 46 aydı. s: 0.030. Alt ekstremite yerleşimi 91 ay, üst ekstremite yerleşimi 66 ay, baş boyun yerleşimi 21 ay, karın içi yerleşimi 43 ay ve vücudun diğer bölgeleri 96 ay, p:0.019 olarak bulundu. Cerrahi uygulananlarda medyan sağkalım 66 ay idi.

rezeksiyon, 11 aydır cerrahi rezeksiyon yapılmayanlar. p: <0,001 ve istatistiksel olarak anlamlı. Cerrahi sınırı pozitif olan hastalarda medyan genel sağkalım 58 ay ve cerrahi sınırı negatif olan hastalarda 96 aydı. p: 0.044, istatistiksel olarak anlamlıdır. Tanı yaşı ve nüks/metastaz mortaliteyi etkilediği tespit edilmiştir. (sırasıyla p değerleri <0,001 ve 0,018). Tanı yaşının 1 yıllık artışı mortaliteyi 1.147 kat artırmaktadır. Nüks/metastazı olan hastalarda mortalite riski, nüks/metastazı olmayan hastalara göre 3,3 kat daha fazladır.

Sonuç: Geriatrik kanser hastaları giderek artmaktadır. Tanı yaşının artması ve nüks metastaz gelişimi mortaliteyi arttırmaktadır. Bu konuda yapılacak daha yüksek sayıda hasta içeren çalışmalara ihtiyaç vardır