Amaç: Mide kanseri, Dünya genelinde en sık üçüncü kanser ilişkili ölüm nedeni olup sıklığı ve tedavi algoritmaları coğrafik değişkenlik göstermektedir. Özellikle D2 diseksiyon uygulanan bölgelerde standart tedavi adjuvan kemoterapi olup, çalışmamızda adjuvan tedavi alan hastalardaki prognostik faktörleri belirlemeyi amaçladık.

Gereç-Yöntem: Çalışmamız; tek merkez, retrospektif, kohort çalışması olup, neoadjuvan tedavi almadan opere edilmiş ve sonrasında adjuvan kapesitabin-oksaliplatin ± radyoterapi verilen lokal ileri evre mide kanseri tanılı hastalarda klinik, laboratuvar ve histolojik özellikler ile sağ kalım arasındaki ilişki incelendi. Tek değişkenli analizde p<0.20 olan parametreler çok değişkenli analizde incelendi.

Bulgular: Çalışmamıza 56 hasta dahil edildi, hastalar median 33,2 ay takip edildi. Ortalama yaş 61,23 ± 8,89, ortalama sağ kalım 49.84 ± 3,88 ay bulundu. 5 yıllık sağ kalım %48 bulundu. Kaplan Meier sağ kalım analizinde N3 hastalık varlığı (p=0.001), diffuz histoloji (p=0.006), lenfovasküler invazyon varlığı (p=0.011), cerrahi sınır pozitifliği (p=0.002), perinöral invazyon varlığı (p=0.013), LDH yüksekliği (p<0.001), adjuvan RT (p=0.155) saptandı. Bu parametrelerden lenfovasküler invazyon ve perinöral invazyon varlığı açısından eksik veri olması nedeniyle çok değişkenli analize dahil edilmedi. Diğer parametreler çoklu değişken regresyon analizine dahil edildi. LDH yüksekliği, radyoterapi uygulanmaması ve diffuz histoloji kısa sağkalım ile ilişkili saptandı (p=0.002, <0.001, 0.012 sırasıyla)

Sonuç: Literatürde adjuvan tedavi ile perioperatif tedaviyi karşılaştıran faz 3 çalışma olmayıp, adjuvan tedavi ile sağ kalım verileri, perioperatif tedavi ile benzer oranlardadır. Adjuvan kapesitabin-oksaliplatin ± radyoterapi alan hastalarımızda da benzer şekilde 5 yıllık sağ kalım oranları saptadık. Çalışmamızda hem DFS için hem de OS için benzer şekilde LDH yüksekliği, radyoterapi uygulanmaması ve diffuz histoloji negatif prognostik faktörler olarak saptandı.